رابرت ونتوری معمار معروف سبک پست مدرن در سال ۱۹۲۵ در “فیلادلفیا”،”پنسیلوانیا” به دنیا آمد، و مدرک معماری خود را در مقطع لیسانس در سال ۱۹۴۷ و فوق لیسانس خود را در سال ۱۹۵۰ از دانشگاه “پرینستون” اخذ نمود.
وی مدتی با “اروسارینن” کار کرد و سپس با استفاده از جایزه تحقیقاتی، از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ به “رم” رفته و با “لویی کان” ملاقات و مدتی نیز با وی به همکاری پرداخت. او در سال ۱۹۵۸، دفتر شخصی خود را در فیلادلفیا افتتاح کرد. و در سالهای (۶۴-۱۹۶۱) با ویلیام شورت و سپس با جان روش شریک شد. وی در سالهای (۶۳-۱۹۵۵) در دانشگاه پنسیلوانیا تدریس نمود و بعد در زمان تدریس در دانشگاه “ییل” ارتقا مقام یافت. به وسیله چاپ کتابش “پیچیدگی و تضاد در معماری” در سال ۱۹۶۶، ونتوری شهرت ملی یافت. او در سال ۱۹۶۷ با “دنیس اسکات براون” برنامه ریز شهری، ازدواج کرده با وی نیز به همکاری پرداخت. ونتوری هیچ اعتقادی به سبک بین المللی ندارد و در عوض معتقد به زمینه گرایی است. یعنی هر بنایی باید بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، کالبدی و شرایط آن سایت و ساختمان طراحی شود.
او در سال ۱۳۷۲ کتاب دیگری با نام “یادگیری از لاس وگاس” “From Los Vegas Learning” نوشت.
جوایز:
از آثار شاخص او میتوان به پروژه زیر اشاره نمود :
خانه مادر ونچوری
اگر از نظر کوربوزیه خانه ماشینی است برای زندگی، از نظر رابرت ونچوری خانه خانه است و باید دارای نمادهای خانه در هر فرهنگ و جامعه باشد. این خانه در عین داشتن تقارن نامتقارن ، در عین وحدت، دارای کثرت و در عین پیچیدگی و تضاد در فرم، دارای قرائت ساده برای عامه مردم به عنوان یک خانه مسکونی است.خانه مادر ونچوری ، اولین ساختمان ساخته شده به سبک پست مدرن و نماد این معماری است. این خانه را رابرت ونچوری برای مادرش در سال ۱۹۶۲ در نزدیکی شهر فیلادلفیا در ایالت پنسیلوانیا در آمریکا ساخت، ونچوری در طرح خود از نمادهایی همچون بام شیبدار، پنجره ، قوس سر در ورودی و لوله دودکش استفاده کرد که در غرب از جمله در آمریکا، نمادها و نشانه های یک خانه شمرده می شود. هر کس در غرب، در نگاه اول، این ساختمان را به عنوان یک خانه ی مسکونی تشخیص می دهد.اگر چه نمای این ساختمان به صورت متقارن طراحی شده، ولی به دلیل پیچیدگی ها و ملزومات خاص در چیدمان اتاق ها، در نمای ساختمان پنجره ها به صورت نامتقارن طراحی شده اند. در سمت راست فضاهای نیمه خصوصی، همچون آشپزخانه ، پذیرایی و ناهار خوری قرار دارد. در سمت چپ فضاهای خصوصی، همچون اتاق های خواب و حمام طراحی شده است. این عدم تقارن و دوگانگی در چیدمان پلان، در نما توسط بام شیبدار ، دیوار زیر دودکش و قوس تزئینی در بالای سر در ورودی به یگانگی و وحدت تبدیل شده است، لذا وحدت و یکپارچگی از طریق حذف آلمانهای مختلف ساختمان به دست نیامده، بلکه همه تناقضات و پیچیدگی های خانه در این طرح وجود دارد و وحدت در عین کثرت با شامل نمودن کلیه موارد موجود در بنا پدید آمده است.